Ze spisem treści książki można się zapoznać po kliknięciu w poniższy link:
Spis treści_Pedagogika rodziny.Podejście systemowe.Tom 2 Wychowanie rodzinne.
Tom drugi podręcznika Pedagogika rodziny. Podejście systemowe, który ma postać obszernej monografii wieloautorskiej, poświęcony jest wychowaniu rodzinnemu. Redaktorzy tej publikacji (Marek Marczewski – redaktor naczelny, Roman Gawrych, Danuta Opozda, Tadeusz Sakowicz, Paweł Skrzydlewski) we wstępie tak charakteryzują jej treść: „Pierwszy i drugi rozdział zostały zaplanowane jako zbiór tekstów o charakterze teoretycznym, namysłu nad fenomenem wychowania, czym ono jest w swej istocie i czym winno charakteryzować się wychowanie. Rozdział trzeci (s. 463-534), jest tekstem autorskim Pana Doktora Andrzeja Wojciecha Janke, który, obok Państwa Profesorów Józefy Brągiel i Stanisława Kawuli (1939-2014), jest współautorem kilkakrotnie wznawianej Pedagogiki rodziny. Obszary i panorama problematyki (Wyd. 2 popr. i uzup. Toruń 2005). Zbiór jego tekstów traktuje o wychowaniu rodzinnym, rozumianym jako stałe, codzienne spotkania najbliższych osób, podejmujących dialog między sobą, otwartych stale na siebie, wychodzących sobie naprzeciw, starających siebie rozumieć i o sobie wzajemnie komunikować. […] Teksty Pana Profesora Janke zamykają refleksję nad problemem wychowania w ogóle, a wychowania w kręgu/domu rodzinnym szczególnie. Można powiedzieć w związku z tym, że w Podręczniku da się wyróżnić dwie jego części: teoretyczną (s. 59-534) i praktyczną (s. 535-949).
Ze względów oczywistych (objętość tomu) w rozdziale czwartym zwróciliśmy uwagę na niektóre tematy związane z procesem wychowania, a więc na zagadnienie etapów życia rodzinnego, wpływów wewnątrzrodzinnych (autokreacji relacji wychowawczych i umiejętności wychowawczych), roli wzajemnych emocjonalnych odniesień rodziców względem siebie, które stanowią o ich postawach wobec dziecka oraz wpływu rodziców na dziecko, określanych jako styl wychowania. Te praktyczne wskazania zostały poprzedzone dwoma – w naszym przekonaniu – ważnymi opracowaniami. W pierwszym postawiono pytanie o to, w czym »Papież rodziny« widzi siłę powodującą rozwój osoby, wspólnoty małżeńskiej oraz całego społeczeństwa, w drugim – ukazano od strony psychologicznej znaczenie siły dobra w relacjach międzyludzkich: przekazując dobro dalej lub nagradzając nim tych, którzy zrobili coś dobrego dla innych, przyczyniamy się do tworzenia »cywilizacji miłości«.
Walorem szczególnym wychowania rodzinnego jest to, że jest otwarte na »wspólnotową współodpowiedzialność wychowawczą« (A. W. Janke), co więcej – w niej szuka szansy na wzmocnienie efektywności rodzinnego procesu wychowawczego. W rozdziale piątym zwróciliśmy uwagę na te pozarodzinne współodpowiedzialne podmioty wychowujące, od których rodzice mają prawo oczekiwać uporządkowanej współpracy, wspierającej ich decyzje wychowawcze tak ze strony państwa i narodu, szkoły.
Celem wychowania jest doprowadzenie człowieka do sytuacji, w której uzna wartość i wielkość osoby w sobie samym i w bliźnim, a także do przeżycia odnalezienia siebie jako osoby nie inaczej, „jak tylko przez szczery dar z samego siebie” (KDK 24). […] Zwrócenie uwagi na znaczenie celu podkreślone jest szczególnie w wychowaniu chrześcijańskim, któremu w naszym Podręczniku poświęciliśmy osobny rozdział. […]
Ponieważ wychowanie chrześcijańskie/katolickie jest ściśle związane z dogmatem i z teologią, przeto można je określić mianem teologii wychowania lub teologii pedagogicznej. W rozdziale szóstym zwróciliśmy uwagę na sprawy najbardziej podstawowe, a mianowicie: na istotę wychowania katolickiego, na środowisko rodzinne jako miejsce rozwijania cnót oraz szczególnych uzdolnień moralnych dziecka, na związanie małżeństwa i rodziny z określeniem »domowego Kościoła«, z którym wiąże się apostolską sukcesję oraz kreśli sposób budowania się Kościoła i jego rozwoju w świecie współczesnym. […]
Ostatni – siódmy – rozdział drugiego tomu Podręcznika poświęciliśmy prowadzeniu domu, a więc miejsca, którego nie można sprowadzać tylko do wymiaru czysto materialnego, czegoś więcej niż gospodarstwo domowe”.
